Mengoba

Opa Pérez verliet Spanje om werk te zoeken in Frankrijk. In de wijngaarden van Bordeaux kon hij als druivenplukker aan de slag. Twee generaties verder kroop de wijn weer waar hij niet gaan kon; kleinzoon Grégory Pérez deed op zijn veertiende als bijbaantje hetzelfde werk als zijn opa en ging oenologie studeren aan de universiteit van Bordeaux. Na zijn studie kon hij in de kelders van Cos d’Estournel aan de slag.

Eigenwijs
Na een poos alleen maar barriques te hebben schoongemaakt én veel te hebben geleerd, begon Grégory de wijngaarden te missen. Zijn Spaanse wortels brachten hem naar Bierzo in Noordwest-Spanje. Hij startte als wijnmaker bij anderen, om het werk en de druivenrassen te leren kennen. Maar Grégory bleek eigenwijs en vond dat hij het zonder de beperkingen van een baas beter kon. Bovendien was hij op een kleine schat gestuit van verwaarloosde, maar gezonde wijngaarden van 25 tot 80 jaar oud. Mengoba was geboren.

De wijn lijkt op de maker
De kalkhoudende en steenachtige wijngaarden zijn alleen per vierwielaandrijving te bereiken en worden geploegd met koeien. Alles moet hier met de hand gedaan worden. Voor Grégory geen punt: de spieren die hij in de wijngaard kweekt, komen hem als rugbyspeler goed van pas. Dankzij de grote hoogte waarop de wijngaarden liggen en de altijd aanwezige wind zijn hier nauwelijks bestrijdingsmiddelen nodig; Grégory schuwt het gebruik daarvan sowieso.
De kelder van Mengoba ligt in het kleine dorpje Sorribas, dicht bij Cacabelos. Na een grondige selectie komen slechts de beste druiven in aanmerking voor vinificatie. Het resultaat van dit harde werk zijn wijnen die de passie en het eigenzinnige karakter van hun maker – die overigens ook bekendstaat als flamboyant feestvierder – weerspiegelen.